bitme..

Bitme!

Bak, içtim, yürüdüm, kederlendim.

Denize girdim, üşüdüm, sana geldim;

düş bitmeden sen bitme,

bitmeden sevgi gitme...

Bitme! Bak, koştum, savruldum, hep örselendim.

Cıgara ziftlendim, ille de seni sevdim;

uzaklarda öyle çok kederlendim...

Günler bitmeden bitme.

Bitmeden hasret gitme...

Bu yangın geceler, bu intihar.

Gidersen paramparça yüreğimde ağıtlar…

Bu dolunay gecenin göğsünü yarar;

benim göğsümde de sana geniş bir yer var.

Düş bitmeden sen bitme.

Bitmeden sevgi gitme...
1994, Ankara
yılmaz odabaşı

fot: sevgili nihat karadağ