Tezer Özlü'ye saygıyla..

"Bütün yaşama cesaretimi ölülerden alıyorum.Anlatılarında yaşadığım ölülerden.Bu kahrolası dünyayı, yaşanır bir dünyaya dönüştürmeyi başarmış ölülerden.Dünyanın ihtiyacı olan,her olguyu vermiş,söylemiş yazmış ölülerden."

Yaşamın Ucuna Yolculuk

Sen tüm kentten daha yalnızdın. Okyanus gibi bir yalnızıik (8)
“Çevreyi tanimlamak degil, duygularla yasamak gerekir...” (Pavese) (11)
Her sevginin baslangici ve süreci, o sevginin bitisinin getirecegi bosluk ve yalnizlik ile dolu. Belirsizlikler arasinda belirlemeye çalistigimiz yasam gibi. Sevgi istegi, kendi kendine yasami kanitlama dilegi kadar büyük. Belki kendilerine yasami kanitlamaya gerek duymayan insanlar, sevgileri de derinligine duymadan, aciya dönüstürmeden yasayip gidiyorlar. (11)
Her var olus kendisiyle birlikte ölümü getirmiyor mu. (11)
Insan yasaminin en mutlak en önemli olgusu sevilen bir insani özlemek, istemek. Onun yanindayken de özlemek, istemek. Oysa yasam genellikle insanin bir basina kalmasi. (11)
Ayni dili konusan iki kisi yok. (12)
Doyum içinde ayrilacagimi sandigim bu yasamdan, zaman zaman algiliyorsun ki, hiç de doyumla ayrilamayacaksin. Hiç yasanmamis gibi. Doymak mümkün mü. (12)
“Öykü ve siir yaratmak için dogmus olanlar, asik olmakla yetinemezler, çünkü askin sanatsal bir yapiti olusturacak entellektüel örtüsü yoktur.” (Pavese) (20)
Her anı ölüdür. (20)
bir sarhosluk içinde yeryüzüne dayanmak daha kolay. (33)
Hersey geçiyor. Hiçbir sey geçmese de. (45)
Insan bakarken düsünüyor, gerçekte düsünen gözler... (46)
“Kader diye birsey yoktur, yalniz sinirlar vardir. En kötü yazgi, sinirlari sabirla karsilamaktir. Karsi çikmak gerekir.” (Pavese) (47)
...sizin ”medeni durum” dediginiz durumsuzluk... (51)
Acilar olmadan yazilabilir mi. Edebiyat, yasam ve ölümün sinirlarinin artik acilari tutamadigi, tutmaya yeterli olmadigi yerde baslamiyor mu. (76)
Ve yasam yalniz rüzgar, yalniz gökyüzü, yalniz yapraklar ve yalniz hiç degil mi. (Pavese) (116)

Tezer Özlü