YÜREK: KUTUP TAN VAKTİ

Su ılık burada.

Yine göç kendiliğindendi,

Yine gözlerim açık.

Bu gizli alanda ne görürüm, böylesine

mavi ve saf, tek başına?

Ah! Bir oluk geceden acuna yönelmiş,

Bir ağaç, yeşil çığlığını aya vuran

yapraklarıyla.

Ben, buhar resitalini ya da buzulun

çağrısını düşlerim.

Göz gözü görmesin, irisler donsun ya da!

Ses boğulsun,

Boyum bu boy kalsın!

Yüreğim bu çifte olurlukta,

Ilığın en karşıtı, deli düşmanı,

Kutup tanının kendisi olmaya ant içerek,

Dilerse kardan, buzdan bir igloo olsun,

dilerse eritsin bu vücudu kendi iç şafağında,

yunsun gök taşında!

Su, şimdi aydınlık ve hafiftir,

Yüzeyi çok karanlıkla solmuş olsa da.

n.marmara

TOZ-DEM

Kısacıktı

karşı yolculuklarımız kara

ve deniz üzerinde-

Şafağın bodrumuna inerken sen,

Hançerin ivmesiyle yükselirdim

dul pencerelere.

Azıcıktı

köpük boz

denizde ve karada

Koyu bir saatin içinden

çıkılamadı

bir an yine de!

Belki gülden

kalma bir iz yanağındaki,

Eski sabahın sarı gülünden

üzerine deli gözünü bıraktığın...

Öldüğünde,

çekmecemde duran bu göz,

incelikle çıkarılacak,

bir jiletin enginliğine,

Çözülecek gizi

O çarpık retinanın, ağ tabakanın...

nilgün marmara

TOMORROW WILL BE ANOTHER DAY..

-sevim'e-

Belki ona gideriz yarın,

Belleksiz sevgiliye,

Poplin elli korkak çocuğa,

Duyarlığı, unutkanlığının kanı

anaya-

Ona belki gideriz yarın,

Gören gözlü kör güzele,

Çılgın gülüşlü bebeğe,

Yüreği, sızlanan ruhunun göğü

yavrucağa-

Yarın gideriz belki ona,

Unutuşun türküsü, bekleyiş

tortusunda,

Esnek kokulu çiçeğe,

Kaynak bakışlı Venüs'e-

Ya nasıl dönüş sonra?

nilgün marmara

şiir..

Ne zamandır ertelediğim her acı,

Çıt çıkarıyor artık, başlıyor yeni bir ezgi,

-bu şiir -

Sendelerken yaşamım ve

bilinmez yönlerim,

Dost kalmak zorunda bana ve

sizlere!

nilgün marmara

PEK ÖNCELERİN BEN-MERKEZCİLİĞİNİN...

yontusal bir dinginlikle sıralarım

sözcüklerimi vasat bir yere

bu duyumlanmaz imgeleme

-taşkınlıktan ırak mı ırak

ah! ya benim ele geçirilemez coşkularım

varolamamış henüz

biçimleyemediğim

neredesiniz siz ey bilinçsizliğin bilinçleri

varılamaz yengisinden sonra

ulaşılır esriklik alanları?

bir uçuş diliyorum salt kanat

gökyüzünün üçgen bir köşesinde,

bir tozlaşma... miriabilis bir jalapa'da

görsün her gözenek ait bana

süresiz dolun ve sonsuz bir ay

patlaması tüm içkinliğimde

bildiğimi biliyorum çemberimi

yarıçapları oturtsam bir kez özeğe

-ve eğretilikten arınmış parçacıkların

uyumsuz hiçbir üstüstelenişi düşünülemez

bu uyumlar elaçıklığıyla ulaşacak hep

çembere...

kuşkusuz mu?

n.marmara

mezar...

tükenirdi monolog

kaçarken içine düştüğüm kara toplum

big bang sonrası büyük yalnızlık bilinmeyeni

saçlarında titreyen iblisler karartırken güneşi

üstüste gömülürken

saydam yaşamlar

bir yankı duyulurdu hiç'likten

bütün yalnızlıklarınızın ilenci

korusun çoğulluklarınızı

cinnet koyun erdemin adını

maskelerinizi kuşanıp yalanlarınızı çoğaltın

hepiniz mezarısınız kendinizin...

n.marmara

manolya..

O zaman da aynı karanlıkaynı yarasaydı,

Manolya delirmezden önce.

Büyükannemizin kocaman bakla bir evi,

Uzun pencereleri vardı, sedirinde

ölü doğmuş fareler pembeliği.

Okurduk leziz balgamlı gazetelerini

büyükbabamızın,

Okşarken ve korkarken erkek anamızdan,

Babamız bir gılman, pir şefkat,

Acımızın cümbüşünde sarsak bir kukla,

O yokuşta onursuz müezzin kuşları,

Sabaha karşılar, akşama karşılar hep,

Dizleri topunun diplerimiz olmuştu,

Uzun uzadıya bir fener alayı...

Karanlık aynı, yarasa ayna,

bu eller bu yüz'den yıkandıktan,

Manolya delirdıkten sonra.

n.marmara

kuşum ve ben..

Kuşum ve ben bir aynada

uyuyoruz, kafesimiz yatağımız

yüzlerimiz eşlerine baka baka

sonsuz kar altında uyuyoruz

kuşum ve ben.

Eşim ve ben kızıl bir bağlabağlıyız birbirimize

Çözülürse yoksulluk sevinir

Aynamızın içinde tek bu bağ...

Kızıl kıskanç eşim kuşum ve ben...

n.marmara

"Canım kardeşim, Özgür Peri'me...

Seni çok seviyorum kuşların en güzeli.."

kuş koysunlar yoluna..

Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu. Hep böyle mi bu?Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum,kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer.'.. Kafatasımın içini, bir küçük huzur adınaaynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden! Paniğini kukla yapmışhasta bir çocuğum ben. Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasınaniye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına niye kimselerizin vermez yollarıma kuş konmasına?"Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.

nilgün marmara

kuğu ezgisi...

Kuğuların ölüm öncesi ezgileri şiirlerim,

Yalpalayan hayatımın kara çarşaflı

bekçi gizleri.

Ne zamandır ertelediğim her acı,

Çıt çıkarıyor artık, başlıyor yeni bir ezgi,

-bu şiir -

Sendelerken yaşamım ve bilinmez yönlerim,

Dost kalmak zorunda bana ve

sizlere!

Çünkü saldırgan olandan kopmuştur o,

uykusunu bölen derin arzudan.

Büyüsünü bir içtenlikten alırsa

Kendi saf şiddetini yaşar artık,

-bu şiir -

Kuramadığım güzelliklerin sessiz görünümü,

ulaşılamayanın boyun eğen yansısı,

Sevda ile seslenir sizlere!

nigün marmara