.......Siyah bir rutubetti hayat,
g e ç t i m;
İstanbul’un saçlarına kar yağıyordu…
Kar yağıyordu yazgılarımızın titrek yüzüne,
çalınan gülüşlere, dökülen kanlara…
Herkesin yazgısında bir düş,
her ömrün tufanında bir aşk deliriyordu
ve gecelerin göğsüne bıçaklanmış kadınlar düşüyordu.
Belki bu yüzden ne kar ne şiir yetmiyordu günleri ağartmaya…
Yetmiyordu hayat hiçbir şeyi ucuza kapatmaya!
Yine de kar yağıyordu günlerin puslu yüzüne
O sanal sevgilere, kinlere, kirlere,bir asker postalının balçıktaki izine
eski fotoğraflara,
üşümüş sevinçlere
çocukların beyaz nefeslerine, Emine’ nin yüzüne;
kar yağıyordu bu ödünç, haczedilmiş günlere
ve kıyılarında bir ceset gibi kaldığımız düşlere…
Siyah bir rutubetti hayat,
g e ç t i m;
siyah bir rutubetti, hepsi bu işte…
Şahdamarımda birkaç bayat şiirle
üstelik imanım da gevremişti aşktan,
hayattan;
İstanbul’un…
İstanbul’un saçlarına kar yağıyordu…
Yılmaz ODABAŞI
