KUŞLARIM VURULDU

kuşlar mıydı, ben miydim ölen gerçekten

bozgunum her sabah yeni bir kuşu yitirmekten…

kuşlarım vuruldu kurak bir nehirle kaldım

alacakaranlıkta bu yetim şarkısıyla

döndüm dolaştım kendime vardım

dağlarım kurşunlandı, ayazlarda yıkandım

kuşlarım vuruldu çoktan kimsesiz kaldım...

kuşlarım vuruldu, ömrüm paslandı, yiten yılları andım

ki rüzgârlar kadar çok karşılandım çok uğurlandım

hızla dökerken yapraklarını kalbim

gidip bir şarkının notasında saklandım

ama kuşlarım…

kuşlarım vuruldu çoktan kimsesiz kaldım...

kuşlarım vuruldu, kalbim dağlandı, o ah aşklara yandım

yas tutan bir dünyanın kalabalığında

gelenler gittiler gölgemle kaldım

çek git yolumdan kalbim artık uslandım

kuşlarım… kuşlarım vuruldu çoktan kimsesiz kaldım…

YILMAZ ODABAŞI

İHTAR

Bir ömür düştü payına

tufan;

Çıldırmak için...

Düşler besledin güpegündüz

dövüşmek için;

uçurumlar besledin

düşmek için!

(Artık bulduğun her sevgi kırıntısına sımsıkı kenetlen, bırakma sakın,

gitmesin; büyüdün artık iyi ört günlerinin üstünü üşütmesin...)

YILMAZ ODABAŞI