Grup YORUM - Kızılcık Şerbeti

arkadaşım badem ağacı

Sen ağaçların aptalı
Ben insanların
Seni kandırır havalar
Beni sevdalar
Bir ılıman hava esmeye görsün
Düşünmeden gelecek karakış..
Acarsın çiçeklerini ..
Bense hayra yorarım gördüğüm düşü...
Bir güler yüz bir tatlı söz..
Açarım yüreğimi hemen
Yemişe durmadan çarpar seni karayel
Beni karasevda
Hem de bilerek kandırıldığımızı
Kaçıncı kez bağlanmışız bir olmaza
Koş desinler bize şaşkın
Sonu gelmese de hiç bir aşkın
Açalım yine de çiçeklerimizi
Senden yanayım arkadaşım
Havanı bulunca aç çiçeklerini
Nasıl açıyorsam yüreğimi
Belki bu kez kış olmaz
Bakarsın sevdan düş olmaz
Nasıl vermişsem kendimi son sevdama
Vur kendini sen de bu güzel havaya

aziz nesin

öğrendim . .

Sonsuz birkaranlığın içinden doğdum.Işığı gördüm, korktum.Ağladım.

Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.Gün geldi sonsuz karanlığa ugurladim sevdiklerimi.Ağladım.Yaşamayı öğrendim.
Dogumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;aradaki bölümün, ölümden çalinan zamanlarolduğunuöğrendim.

Zamani öğrendim.

Yaristim onunla ...Zamanla yarisilmayacagini,

Zamanla barisilacagini,
zamanla öğrendim ...

Insani öğrendim.

Sonra insanlarin içinde iyiler ve Kötüler olduğunu ...

Sonra da her insanın içinde
iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.
Sevmeyi öğrendim.Sonra güvenmeyi ...

Sonra da güvenin sevgiden daha Kalici olduğunu,

sevginin güvenin sağlam zemini üzerinekuruldugunu öğrendim. İnsan tenini öğrendim.Sonra tenin altnda bir ruh bulunduğunu. ..

Sonra da ruhun aslında,
tenin üstünde olduğunu öğrendim.
Evreni öğrendim.Sonra evreni aydinlatmanin yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydinlatabilmek için önce çevreniaydinlatabilmek gerektigin öğrendim.
Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca Üretilmesi gerektigini.

Sonra da ekmeği hakça ülesmenin,

bolca üretmekkadar önemli olduğunu öğrendim.
Okumayi öğrendim.

Kendime yazıyı ögrettim sonra ...

Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana ...
Gitmeyi öğrendim.

Sonra dayanamayıp dönmeyi ...

Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi ...

Dünyaya tek başına meydan okumayi öğrendim genç yaşta ...
Sonra kalabaliklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardim.Sonra da asil yürüyüsün kalabaliklara karşı olmasigerektigine aydim.Düsünmeyi öğrendim.
Sonra Kalıplar içinde düsünmeyi öğrendim.Sonra saglikli düsünmenin KALIPLARI yikarakdüsünmek olduğunu öğrendim.
Namusun önemini öğrendim evde ...Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;gerçek namusun, günah elinin altindayken, günaha elsürmemek olduğunu öğrendim.
Gerçeği öğrendim bir gün ...

Ve gerçeğin acı olduğunu ...Sonra dozunda Acının,
yemege olduğu kadar hayata dalezzet kattigini öğrendim.
Her canlinin ölümü tadacagini, ama sadece bazılarının

Hayati tadacagini öğrendim.

Ben dostlarımı ne kalbimle nede aklımla severim.
Olur ya ...Kalp durur ...
Akıl unutur ...Ben dostlarımı ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur ...

-alıntıdır-

Duyumsadığın Her Şey

Duyumsadığın her şeye

En küçük önemi ver.

Söylemişti sensiz yaşayamayacağını

Unutma bunu, yeniden rastlarsan ona

Tanıyacaktır seni.

Bana bir iyilik yap, bu kadar çok sevme beni

Son kez sevildiğimde

Duymamıştım en küçük bir sevinç bile.

Bertolt BRECHT

Sanılar

Şimdi belki benim gibi ölesiye yalnızsındır

Uçan kuşları gözlemektesindir tek başına

Çamların yeşiline dalmış gitmiştir gözlerin

Radyo dinliyorsundur ya da susarak

Bir kitabı okumaya çalışıyorsundur kim bilir

Sonsuz güzellikte bir aşk düşünüyor olabilirsin

Belki de anılarını deşiyorsun bir olmazı

Bir açmazı derinden derine kurcalar gibi

Bir kahve içmeyi bir elma yemeyi kurarak

Saatine bakıyor olabilirsin uykulu gözlerle

Çocukların oyununa dalmış gitmiş olabilirsin

Mahpus gibi tutsak gibi belki köle gibi

Yarını olmamak gibi bir duygu içindesindir

Belki de kendini bağışlamıyorsundur

Benim hiç bilmediğim bir şeylerden ötürü

Kırık tirenler gibi öylece kalakalmışsındır

Kalkıp gidip çekirdek almayı düşünüyorsundur

Ya da uyumak istiyorsundur her şeyi unutmak için

Belki sen de benim gibi ölesiye yalnızsındır...

afşar timuçin

Denge

Sizin alınız al inandım

Sizin morunuz mor inandım

Tanrınız büyük amenna

Şiiriniz adamakıllı şiir

Dumanı da caba

Bütün ağaçlarla uyuşmuşum

Kalabalık ha olmuş ha olmamış

Sokaklarda yitirmiş cebimde bulmuşum

Ama sokaklar şöyleymiş

Ağaçlar böyleymiş

Ama sizin adınız ne

Benim dengemi bozmayınız

Aşkım da değişebilir gerçeklerim de

Pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı

Yangelmişim diz boyu sulara

Hepinize iyiniyetle gülümsüyorum

Hiçbirinizle dövüşemem

Benim bir gizli bildiğim var

Sizin alınız al inandım

Morunuz mor inandım

Ben tam kendime göre

Ben tam dünyaya göre

Ama sizin adınız ne

Benim dengemi bozmayınız.

Turgut Uyar

HAYALCİ. .

Kimsenin hayalciye bir hayrı dokunmaz, hayalcinin de kimseye…

Hayalci kitapları ve filmleri olmadan yaşayamaz, gözlüğünü ve radyosunu her sabah panik halinde yatağın arkasında bulur, sızmış gecenin izinde…

Hayalci biner gider notaya; geçmişe, geleceğe, hiç gidilmedik imge eli değmemiş yerlere…

Yalnızlığı çok sever, ilk boş anında hayal kuracaktır çünkü…

Asla plan yapamaz, hiçbir planı, programı tamamlayamaz, sıkıntı ve strese girer…

Randevularına zamanında gitmediği için; sevgilisiyle, ailesiyle, arkadaşlarıyla en az bir kez kavga etmiştir.

Yorucu bir hayalden sonra, iyice bezginleşir, su almaya bile kalkamaz, bir muhabbet uydurup çevredeki birisinden ister suyunu.

Sabah kalkamaz, gece yatamaz; eğer memursa müdüründen, öğrenciyse hocasından azar işitir.

Her zaman sarhoştur hayalci, Baudelaire’in dediği gibi, ister şiirle, ister şarapla…

Hayyam gibi örtülere inat cennetler yaratır, çiçeklerin üzerinden kaldırır çarşafı.

Gelmeye yorgundur eli, kolu, bacağı… Hep gitmek ister; gitmeye özgüdür şarabı, özgürdür…

Bilinmezlikten yanadır hayalci, kaybolmak ister ormanın siyahında, bulunmak istemez ağacın yeşilinde.

İmkânsız aşkları hayaller bazen, en pırıltılısıdır oraların, bazen de kir pas içinde buralarda…

Hayalci her rolü oynar; başrol, yardımcı oyuncu, yoldan geçen figüran…

Bazı zamanlar yatağa sürünerek gider, yastığını arar gözleri kapalı, hayalci…

Tek savaşı yakamozladır, yoksa barışın dudağına, kirpiklerine âşıktır hayalci, ölü olduğunu bildiği halde, kendisiyle göz teması kurmayan barışın gözünün içine baka, baka okşar yanaklarını.

Normal olmak zorunda değildir, yorgan altında titrerken…

Leman / Narkoz – Dr. Murat Kaya